Dierenhitlers zeggen mag niet. Maar waarom precies niet?

Geplaatst op 28/04/2023 door Marc

[Opmerking: Deze blogpost is van 13 augustus 2017 & was beschermd met een wachtwoord. Het leek me beter haar nu vrij te geven.]

In het NRC verscheen onlangs een column “Krijspaleizen” van Youp van ‘t Hek waarin hij varkenshouders dierenhitlers had genoemd: “Zelf eet ik op een enkel plakje rauwe ham na, nooit varkensvlees…volgens mij zijn er gewoon grenzen. Dierenhitlers sponsor je niet“. Vanuit de belangenorganisatie werd bij monde van de sector-communicatiemedewerker, Caroline van der Plas, al direct na plaatsing van de column via Twitter bezwaar aangetekend. Ze schreef:

@youp vergelijkt NL boeren hier even met Hitler. En dat mag van @nrc. ?Er zit minder gif in 100 miljoen eieren dan in zijn pen. #boycotyoup

[Opmerking: Of er toen al fipronil gebruikt werd tegen bloedluis weet ik niet, maar als dat zo was zou dat de tweet in een ander daglicht stellen, i.e. onwaar kunnen maken.]
Onlangs werd in het NRC ook de (meer formele) reactie geplaatst van Ingrid Jansen, voorzitter van de NVV, de (ietwat activistische) Nederlandse Vereniging voor Varkenshouders. Daarin werd gesteld:

“Youp zal misschien vinden dat varkenshouders precies dát doen wat Hitler ook deed. Dat mag hij vinden, ook al nemen wij daar scherp afstand van. Maar iets vinden en ronduit boeren ‘dierenhitlers’ noemen, is een groot verschil.

Varkenshouders door de modder sleuren, daar kunnen wij inmiddels wel tegen. Dat gebeurt in de media dagelijks. Kritiek, hoe hard en scherp ook, zijn wij aan gewend en nemen wij serieus. Maar onze boeren met Hitler vergelijken, daar zullen wij nooit aan wennen, laat staan accepteren.” [Einde citaat]

Omdat ik een zekere allergie heb ontwikkeld voor het opleggen van spreekverboden en mij niet duidelijk was wat dan precies het ‘groot verschil’ is tussen ‘vinden’ en ‘noemen’, stelde ik daarover een vraag op Twitter. Hieronder kunt u de gedachtewisseling lezen die daaruit voortkwam. Ik maak mij namelijke zorgen over de manier waarop er moreel geargumenteerd wordt en wat dat mogelijk betekent voor (ondergraving van) onze democratie.

En akkerbouwers zijn zeker Hideki Tojo omdat ze onschuldige planten oogsten.

Mag iemand die mening hebben van jou & zo ja mag hij/zij het dan niet zeggen? Waarom het eerste wel & ‘t tweede niet. Daar gaat ‘t hier over

–

Remember de vader van Theo van Gogh. “Theo, je mag het wel zeggen, maar je hoeft ‘t niet te zeggen” #BucklerlulYOUP

Beste Wiel, wil je hiermee nu suggereren dat wij ons dienen te voegen naar de mores van onze gelovige migranten vwb vrijheid van expressie?

Of is dit een regelrecht dreigement aan mijn adres omdat ik een vraag heb gesteld???

Lezen kun je niet en ik heb t niet kver migranten. Veel plezier, ik ben weg.

Wil je mij uit dit lijntje halen Marc? Dank u.

–

De verwijzing betreft deze (hierboven reeds vermelde) tweet:

Vind je dan dat je zelf ‘n spreekverbod hoort te krijgen omdat/als je hebt aangezet tot haat in je recente column? nvv.nl/columns-caroli…

FYI Het gaat hier om een m.i. logische consequentie van een door Caroline ingenomen stelling. Is dat reden om dubieus geacht te worden?

Ja. Want die door u geuite ‘consequentie’ is wellicht logisch voor u, maar niet voor een ander.

Als je het niet snapt kunt je beter gewoon een vraag stellen. Nu neigt ‘t eerder naar smaad/laster. Alweer, helaas. twitter.com/marcbracke/sta…

Replying to @dekoeiendoctor @KNMvD and 2 others; 8:45am · 30 Jun 2017

Fraai zo’n publieke beschuldiging vanuit een anoniem account, terwijl je nb weet dat de beschuldiging vals is.

Noot: Ik werd er toen door Dekoeiendoctor van beschuldigt dat ik de wet zou overtreden omdat ik in werkelijkheid geen dierenarts zou zijn.
–
Noot: In de betreffende column ‘het vuur van de activist‘ vertelt Caroline van haar journalistieke undercover-operatie (11 jaar geleden) in een Al Qaeda-achtig trainingskamp van dieractivisten bedoeld om te leren om ‘(harde) acties’ uit te voeren zoals het versturen van dreigbrieven en vechten met de politie. Het ging hier om zaken als brandstichting in vleesbedrijven en het vrijlaten van nertsen, welke (in Nederland?) op grote schaal zouden hebben plaatsgevonden. Ik citeer nu uitvoerig uit haar column:
“Felle lobby
Ik heb het hier al eens eerder aan de orde gesteld. De rebellerende dierenactivisten van toen, hebben zich nu geworteld in de politiek, de overheid, de media, de wetenschap, het onderwijs en de rechtspraak. Op dit moment is er op intellectueel niveau een felle lobby gaande tegen de Nederlandse veehouders.
Mensen vragen zich af, waarom zij zoveel aandacht krijgen in de media. Ik weet precies waarom. Zij zijn de media, zij zijn de politiek, zij zijn het onderwijs, zij zijn de overheid, zij zijn de wetenschap en zij zijn de rechtspraak geworden.
En de dierenactivisten van toen, herhalen op die posities wat zij altijd al deden. Alleen, voor het oog van de maatschappij, allemaal wat netter dan tien, twintig jaar geleden. Zij hebben hun licence to produce veiliggesteld, dankzij de posities waarop zij nu zitten.
Alive and kicking
Onderschat het niet: Dierenactivisten zijn alive and kicking. Alleen hebben zij molotovcocktail of het gereedschap om dieren te bevrijden ingeruild voor het toetsenbord. De lange haren, kistjes en legerbroeken zijn ingeruild voor keurige kapsels en moderne, hippe kleding.
De met krantenletters aan elkaar geknipte dreigbrieven zijn verruild voor Twitter en Facebook. Het kraakpand is ingeruild voor de grachtengordel. Het Dierenbevrijdingsfront is ingeruild voor, door de Postcodeloterij gesubsidieerde, milieu- natuur- of dierenorganisaties en belangrijke posities bij politieke partijen.
Een opleiding in een dierenactivisten-kamp is ingeruild voor invloedrijke banen bij cruciale media-beïnvloeders.
Vuur
Er woeden geen branden meer in slachterijen of vleesverwerkingsbedrijven, maar het vuur van de dierenactivist brandt harder dan ooit. En een heel nieuw leger met poppetjes is geworven. En die worden klaargestoomd voor de volgende generatie.” [Einde citaat]

De column eindigt weliswaar met een oproep aan boeren om het eerlijke verhaal te blijven vertellen, maar dat laat de (emotionele) impact van het bovenstaande onverlet. De aankondiging van de column is tamelijk breed gedeeld en geliked op Twitter.

Vuur in slachterijen is gedoofd, maar het vuur van de activist brandt harder dan ooit. Nieuwe column, hier te lezen: nvv.nl/columns-caroli…

Hieruit blijkt m.i. dat haar volgers lijken te smullen van een dergelijk verhaal waarin in feite ieder die zich openlijk zorgen maakt om het milieu, dierenwelzijn of de volksgezondheid in principe verdacht is van een dierterroristische achtergrond. De situatie in Turkije indachtig kan dat gemakkelijk opgevat worden als haatzaaien, danwel smaad/laster. Vandaar ook mijn vraag aan Caroline of zij vindt dat ze zelf een spreekverbod behoort te krijgen als het zo zou zijn. Of het klopt? We zullen het (misschien) zien.

Postscript

Artikel 137 uit het Wetboek van Strafrecht stelt het aanzetten tot haat, discriminatie of geweld strafbaar. Haatzaaien wordt omschreven als het veroorzaken van onlustgevoelens van de ene menigte tegen de ander. … Het probleem is juist dat die oproep tot geweld zodanig wordt verhuld en gecamoufleerd. (Gerard Spong in VK).

Smaad is de aantasting van de eer, goede naam of het aanzien van iemand anders. In Nederland is smaad een specifieke vorm van belediging die in een bepaalde vorm en met een bepaald doel gepleegd wordt. Smaad gepleegd door het verspreiden van een geschrift of afbeelding wordt in Nederland smaadschrift genoemd. Daar is de laster ook een specifieke vorm van smaad, waarbij de dader weet dat zijn beschuldiging niet waar is.

Dit bericht is geplaatst in Discriminatie, Perceptie, Randvoorwaarden met de tags , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

NB: Save msg in mail before submitting (to m.b.m.bracke @ gmail . com) * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.