3 Oktober jl werd de nieuwe minister van landbouw voorgesteld. De vorige was afgetreden tijdens de stikstofcrisis. Hij kon de boeren geen geloofwaardig verdienmodel bieden. De nieuwe minister werd door de Farmers Defence Force met argusogen bekeken. Deze minister was namelijk zelf niet van boeren komaf. Hij had welliswaar een broer die boer was geweest, maar dat was voor de radicale boeren niet voldoende. ‘We willen geen minister ván landbouw, maar een minister vóór landbouw’, zeiden ze.
Zou je dat moeten willen, een minister vóór landbouw? Een partijdige minister met een agrarische achtergrond? Vóór landbouw en onvoorwaardelijk ingeprent op landbouw. En dus tegen de rest van Nederland? Tegen natuur, tegen dierenwelzijn, tegen burgers? En tegen vermindering van fijnstof, gif (of moet ik zeggen ’gewasbeschermingsmiddelen’?), ammoniak, methaan, vlees en stank? Boeren zien zichzelf vaak als slachtoffer. Wie een minister vóór landbouw wil, wil geen slachtoffer. Hij wil een dader met daadkracht. Vermoedelijk omdat hij zelf ook dader is. Iemand die verduurzaming tegen wil houden.
We hebben ruim 52.000 boeren, waaronder zo’n 10.000 akkerbouwers. Wanneer we een aparte minister nodig hadden voor elk cohort van 100.000, dan hadden we op een populatie van zo’n 9 miljoen werkenden in Nederland alleen al zo’n 90 vakministers nodig. En dan hebben we nota bene elke boer al bijna twee keer zo zwaar meegewogen als elke andere werkende, én elke niet-werkende Nederlander aan zijn/haar lot overgelaten. Hoeveel belangrijker denken die radicale boeren wel niet dat ze zijn?
Nee, de minister van landbouw moet niet vóór landbouw zijn. Hij moet de belangen van alle betrokkenen bij onze voedselproductie onpartijdig meewegen. De nieuwe minister van landbouw is dus niet alleen minister van 52.000 boeren, maar ook van 0.5 miljoen melkgeiten, 0.8 miljoen schapen, 3.8 miljoen runderen, 11.4 miljoen varkens, 17.3 miljoen burgers en 100 miljoen kippen. En dan heb ik alle ganzen, gaaien en grutto’s nog niet eens meegeteld.
Noot: Dit stukje heb ik geschreven naar aanleiding van een berichtje in de Boerderij over de Farmers Defence Force met deze strekking. De dag erna was het Werelddierendag. En de dag daarna kwam Remkes ook nog met de suggestie dat de stad beter naar het platteland moet luisteren.
