Verontwaardiging
Er is ophef ontstaan over undercoveropnamen van mishandeling van varkens in een Belgisch slachthuis. De beelden zijn inderdaad tamelijk misselijkmakend. Vooral de doodsstrijd van een varken dat verdrinkt in een heet-waterbak van 60 graden Celsius, nadat het blijkbaar de CO2 gasverdoving en het verbloeden had overleeft. Walgelijk.
Maar waar ik hier ook aandacht voor wil vragen zijn een paar zorgpunten die wat minder opvallen, maar misschien niet minder belangrijk zijn.
Directie vrijuit
Allereerst is daar natuurlijk de opstelling van de directie. Die beweert, zoals te verwachten viel, dat ze van niets wist. In Nederland komt dat mechanisme ook voor. Ik ben daar persoonlijk mee bekend. Het gemak waarmee de ogen ‘gesloten’ en verantwoordelijkheid afgeschoven worden is walgelijk. Ik hoop dat het in dit geval tenminste voor één keer anders zal uitpakken voor de directie en het tussenliggende management.
Rode kaart
Daarnaast viel me op bij het bekijken van de beelden dat er ook Nederlandse varkens illegaal werden geslacht in het Belgische slachthuis. Er werden oormerken afgesneden om te verdoezelen dat de varkens uit Nederland kwamen (op 17 min). Maar die varkens komen daar niet buiten medeweten van de varkenshouder, lijkt me. Nederlandse boeren mogen dan geen weet hebben van wat er in het slachthuis gebeurt, ze weten het blijkbaar wel te vinden voor het afzetten van hun ‘illegale’ varkens. Ik hoop dat de sector zelf de moeite zal nemen om te achterhalen wat hier aan de hand was. Dit ‘lek’ moet gedicht worden. Wat mij betreft zal het de eerste openlijke rode kaart zijn die de nieuwe LTO-voorman in Nederland gaat uitdelen.
Hier niet
Tot slot kwam op het RTL4 journaal van 23 mrt (op 18 min) een woordvoerder van de Nederlandse slachters vertellen dat degelijke misstanden in Nederland niet voor kunnen komen (zie ook hier en hier). Het is hier immers allemaal veel beter geregeld, maar daarbij blijft het vooralsnog bij vage, oncontroleerbare beweringen. De Nederlandse organisatie die achter de onthullingen zat is daar ook nog niet zo zeker van. Zij wijst naar mogelijke problemen in pluimveeslachterijen.
Beetje hypocriet
Op zo’n moment is de veehouderijsector blijkbaar plots vol lof over ons controleapparaat. Maar het contrast is groot met de mate waarop de sector gewoonlijk negatief oordeelt over de NVWA (het controleapparaat van de overheid) en de staatssecretaris. Dat lijkt een nogal ambivalente opstelling die niet erg geloofwaardig overkomt. Als je als sector echt sterk wilt overkomen kun je twee dingen doen: Meewerken aan wetgeving en de handhaving daarvan, of niet. In dat laatste geval kun je beter pleiten voor juridische stappen tegen de actiegroep en het aanscherpen van wetgeving (Ag-gag) om deze gasten als terroristen aan te merken. Dat zou meer in lijn zijn met het eerdere beleid van de sector.
Kiezen
Kortom, het wordt wel eens tijd dat de sector een duidelijke keuze maakt. Aan welke kant van de geschiedenis wil ze zichzelf graag geplaatst zien? Dat voorkomt verontwaardiging in de toekomst. Tenminste als ze de juiste keuze maakt.
Burger
En wat doe je nu ondertussen als verontwaardigde burger?
Je zou je schouders erover kunnen ophalen in de (weinig) ‘geruststellende’ gedachte dat er nog zoveel ergere dingen zijn op deze wereld. En waar zouden we ons ook nog druk over maken? Wij zijn toch bijna het gelukkigste volk ter wereld! Nou ja, daarom dus.
Je zou op een diervriendelijke politieke partij kunnen stemmen. Maar ja, dierenwelzijn is niet het enige wat ons stemgedrag bepaalt. En we hebben net gestemd. Massaal hebben we juist die politieke partijen gesteund die de komende 4 jaar uit alle macht zullen proberen het deksel op de snelkookpan te houden. Dus dat schiet ook niet op.
Trend
Dan zit er dus niets anders op dan trendvolger te worden. Het is tegenwoordig namelijk steeds meer gebruikelijk om dierlijke producten (een tijdje) af te zweren. Door flexitariër te worden bijvoorbeeld, of een vegan challenge te doen. Hoe minder dierlijke producten je zelf gebruikt hoe minder je zelf medeverantwoordelijk bent voor dit soort misstanden. Tegelijkertijd geef je een krachtig signaal af dat je vindt dat het wel eens genoeg geweest moet zijn. Daarmee help je ook de boeren die het beste met hun dieren voorhebben en die de grootste moeite zullen hebben om hun collega’s ervan te overtuigen om de juiste keuze te maken. Gemakkelijk is het allemaal niet. Maar het is wel de juiste weg naar een wereld zonder varkens die verdrinken in de heet-waterbak van onze economie. Zonder verontwaardiging.
